Vierde zondag van de advent 2021

Voor moeder en kind is de angstige zoektocht naar onderdak bijna ten einde. Nog even en ze hebben de stal bereikt. Een echtpaar waarvan de vrouw zwanger was is daar al naartoe onderweg. Er zou plaats genoeg zijn voor twee extra slapers. Mocht de baby zich die nacht aandienen, zou de vrouw dan misschien assistentie kunnen verlenen? Ze berusten in hun lot. Het is niet ver meer. Ze kregen nog een kruik vers water mee van de attente herbergier. Gelukkig.

De grazige vlakte in het dal ligt er verlaten bij. In het verstilde landschap probeert een schaap nog snel de laatste restjes gras naar binnen te werken. De andere twee zijn erbij gaan liggen. Zij wachten berustend tot ze worden opgehaald. De ooi beschermt met haar kop het jong tegen de inzettende kou en eventuele gevaren. De avond valt, her en der worden lichten ontstoken. Overdag was er constant geroezemoes. Nu wordt het geleidelijk steeds stiller. Een diepe, verwachtingsvolle stilte vult de lucht. De schapen deert het niet. Dit wordt een nacht als alle andere. Toch?

Wat voor de een het begin is van een avontuur, is voor de ander een opdracht waar als een berg tegenop wordt gezien. Niet voor iedereen is het reizen even gemakkelijk. Links onder helpt een man zijn hoogzwangere vrouw. De trouwe ezel wacht geduldig op wat er gaat gebeuren. Het magere, pezige dier doet al jaren dienst. Zonder het te weten wordt dit zijn langste reis. De tocht is zwaar zijn en zeker geen plezierreis. De man en vrouw maken zich zorgen. Ze weten niet wat hen boven het hoofd hangt.

Dichterbij wordt des te duidelijker welke opgave deze reis is. De ezel staat vol verwachting klaar om zijn dubbele last van de zwangere Maria en de schamele reisbenodigdheden te dragen.

De zwangere vrouw is even gaan zitten voordat ze opstijgt. Haar naam is Maria en ze is met haar man Jozef onderweg naar Bethlehem. Ze probeert moed te putten uit de boodschap van de engel, maar moet nu al haar krachten verzamelen. Haar bezorgde echtgenoot Jozef staat haar in alles bij. Dat schenkt moed. Jozef reikt haar liefdevol een helpende hand.

Zinderend van opwinding verzamelen drie mannen hun geschenken. Deze reis wordt niet alleen een spannende zoektocht, maar ook hun levensbestemming. Zij hebben jarenlang de hemel afgetuurd, op zoek naar een teken dat de komst van de nieuwe koning zou verkondigen. Toen plotseling een onbekende ster zich tussen alle bekende sterrenbeelden en planeten in wurmde, wisten zij dat de tijd was aangebroken. Elk van hen ging op weg naar de gezamenlijke ontmoetingsplaats. Nu trekken ze samen verder

De oude Melchior uit India heeft mirre meegenomen, gekocht in Jemen. Deze kostbare olie was bedoeld om hem na zijn dood te balsemen, maar nu wil hij die aan de nieuwe koning schenken. Balthasar, een man van middelbare leeftijd, bukt zich voorover en pakt het kistje met goud uit Afrika. De jongste van de drie, de Griek Caspar, heeft welriekende wierook bij zich. Deze geschenken zijn voor de koning die volgens de profetieën spoedig geboren zal worden. De dolende ster wijst hen de weg. Waarheen? Zij weten het niet precies. Opgetogen en vol verwachting gaan zij op pad.

Een jonge schaapherder is onderweg terug naar zijn kudde. Hij torst een schaap op zijn schouders. In de loop van de middag kwam hij er achter dat één ontbrak. Hij bedacht zich geen moment maar ging op stap om het verloren dier te achterhalen. Hij gaf zijn trouwe hond opdracht om bij de kudde te waken. De dieren leken nauwelijks te merken dat hij vertrokken was. Waren zij te druk bezig met grazen of hadden zij het volste vertrouwen in zijn spoedige terugkeer?

De hond houdt de wacht. Hij verliest de kudde geen seconde uit het oog, maar de schapen geven weinig reden tot ongerustheid. Zij doen wat ze moeten doen: grazen, zorgen dat hun buik vol is. Ongemerkt groeit hun vacht die de wol levert waar aan het spinnewiel draden van worden gemaakt. Aan het weefgetouw worden er stoffen van gefabriceerd, sommige kunstig een duur, andere ruw en goedkoop. Deze worden op de markt verkocht, waarna de kleermaker er kleding, vloerkleden, dekens en tassen van zal maken. Iedereen is van elkaar afhankelijk.

Gabriël vertelt Maria dat zij een kind zal baren, ofschoon zij geen gemeenschap heeft gehad. Hoe zal zij hierop reageren? Als zij weigert brengt zij de grote belofte aan haar volk in gevaar. Zegt zij ja, dan wordt zij onderdeel van de vervulling ervan. Dan is Maria’s barmhartigheid de bron van Gods genade. Zelf wordt zij hierdoor draagster van de man die aan de Jacobsput in gesprek ging met een Samaritaanse vrouw. Haar deed hij de belofte van het levend water.

Onkundig van dit alles komt de waterdraagster bij de bron aan. Zij heeft twee lege kruiken bij zich die zij aan de bron zal vullen met het water dat haar meester die dag nodig heeft. Zij is niet alleen dienares, de zorg die zij hem en zijn familie geeft komt uit haar hart. Het is weliswaar haar plicht en opdracht, maar ook haar levensbestemming. Zij kiest ervoor te zorgen voor hen die zij liefheeft. De gang naar de bron vervult haar met vreugde.